โภคาภิเษก คือ
(เป็นคนดีนั่นเอง) มียศศักดิ์เงินทอง เข้าขั้นมหาเศรษฐี บริวารและทรัพย์สมบัติอันรุ่งเรือง
สมบูรณ์พร้อม ที่เหมาะสมแก่การขึ้เนเป็นกษัตริย์สมควรที่จะเป็นสมเด็จพระมหากษัตริย์
อันจะเป็นเจ้าพิภพปกครองอาณาประชาราษฎรทั้งหลาย ซึ่งจะช่วยให้ราษฎรได้รับ
ประโยชน์มากมายจากการ โภคาภิเษก และต้องเป็นคนที่รู้จักราชธรรม ตราชูธรรม
ทศกุศล เช่น ราชธรรม 10 หรือ ทศพิธราชธรรม คือ ธรรมของพระราชา, กิจวัตรที่
พระเจ้าแผ่นดินควรประพฤติ, คุณธรรมของผู้ปกครองบ้านเมือง, ธรรมของนักปกครอง
ดังนี้
1. ทาน การให้ คือ สละทรัพย์สิ่งของ บำรุงเลี้ยง ช่วยเหลือประชาราษฎร์
2. ศีล มีคสามประพฤติอันดีงามไม่ให้มีความเสื่อมเสีย
3. ปริจจาคะ การบริจาค คือ เสียสละความสุข เพื่อประชาชนและบ้านเมือง
4. อาชชวะ ซื่อตรง ซื่อสัตย์สุจริต
5. มัททวะ มีความอ่อนโยน มีอัธยาศัย ไม่เย่อหยิ่งหยาบคายกระด้างถือองค์
งามสง่าเรียบร้อย
6. ตปะ ยับยั้งอารมณ์ไม่มัวเมาลุ่มหลงกิเลสตัณหาไม่ยอมให้หลงใหลหมกมุ่นใน
ความสุขสำราญและความปรนเปรอ
7. อักโกธะ ไม่โมโก โกรธ กริ้วกราด ระงับความขุ่นเคืองในใจได้
8. อวิหิงสา ไม่เบียดเบียน กดขี่ ขูดรีด ราษฎร
9. ขันติ มีควสามอดทน อดกลั้น ต่อความยากลำบากทั้งทางกายและใจ เช่น
การทำงานหนัก การโดนดูถูกเหยียดหยามเสียดสี
10. อวิโรธนะ วางองค์เป็นหลักหนักแน่นในธรรม มีควมยุติธรรม เที่ยงธรรม
ไม่เอนเอียงหวั่นไหวต่อคำพูดและการกระทำ
